Rozdział 5. ''Polowanie.''

Oparłam się o ścianę.  Nie wiem co przed chwilą zrobiłam. Znam go od dwóch dni. Nie możliwe żebym się zakochała. Usłyszałam kogoś kroki na korytarzu. Szybko pozbierałam się i poszłam za moją koleżanką która gdzieś mi już zniknęła. Weszłam do drzwi gdzie po raz ostatni widziałam Ave. Nie myliłam się moja koleżanka siedziała na stole i jadła chipsy. Uśmiechnęła się do mnie.

-Ja będę lecieć.-Powiedziałam i na pieńcie odwróciłam się od niej plecami.

Szłam korytarzem w stronę drzwi wejściowych. Słyszałam tylko odbicia obcasów o płytki. <Tum… tum… tum… tum…> Otworzyłam drzwi i znalazłam się przed wejściem na ‘’Zamek’’. Zeszłam ze schodków i kierowałam się do bocznego wyjścia. Doszłam do żelaznej furtki. Nacisnęłam na klamkę, od razu się otworzyły. Wyszłam przez nią i ujrzałam zielone pastwisko i zielony las. Wytężyłam wzrok i zauważyłam że przed lasem jest mała chatka. Nogi odmówiły mi posłuszeństwa i same szły w stronę chatki. Szłam wydeptaną ścieżką. Ktoś musiał tu często chodzić, bo na ścieżce nie było prawie trawy. Ziemia pod moimi nogami była wyschnięta. Ciekawe kto tu mieszka. Z komina wydobywał się dym. Ktoś musi tu mieszkać. Zapukałam <Puk. Puk.>.  Ktoś podszedł do drzwi i otworzył je. W  drzwiach staną wyskoki mężczyzna o blond, potarganych włosach i zielonych, wielkich oczach. Idealna twarz i proporcjonalne ciało. Mężczyzna przed mną stał w samych spodniach.

-Y… Przepraszam.-Chłopak szybko sięgną po koszulkę.

-Nie szkodzi.-Powiedziałam.

-Co cię tu sprowadza?-Zapytał.

-Ciekawość.-Zaśmiałam się, a on uśmiechną się do mnie.

-Jestem Brandon. A ty?-Spytał.

-Ginewra.-Odpowiedziałam.

-Wejdź.-Zaprosił mnie do środka. Zawahałam się.

Weszłam do środka. Wnętrze było urządzone gustownie i z klasą. W domku było tylko trzy pomieszczenia. Salon-sypialnia-kuchni i dwie pary drzwi do których nie weszłam.

-Więc co chcesz wiedzieć?-Zapytał Brandon.-I jak się tu znalazłaś, mało kto opuszcza szkolne mury.

-Nie wiem nogi same mnie tu przyciągnęły.-Popatrzyłam się na niego. Jest naprawdę przystojny, jeszcze bardziej niż Axel.

-Cieszę się że mogę cię tu gościć.-Zapadła cisza

-Czym się zajmujesz?-Przerwałam ciszę która panowała.

-Jestem tak jakby ochroną szkoły. Rzucam zaklęcia ochronne i tak dalej.-Powiedział.

-Wiesz może coś o wampirach?-Spytałam.

-Tak. Są wredne i po dokonaniu przemiany są okropne, myślą tylko o krwi.-Przekręcił głowę, a moim oczom ukazała się szyja pokryta bliznami.-Nie chcesz mieć z nimi dotyczenia.-Zamilkł.- Taka ładne dziewczyna, a sama się błąka po obrzeżach lasu.

-Bywa.-Odpowiedziałam z dezaprobatą.

-Chcesz iść ze mną na polowanie?-Zapytał.

-A na co będziemy polować?

-Na smoki.-Odpowiedział z uśmiechem.

-Na smoki zawsze… Ale jak się na nie poluje?-Zapytałam.

-Normalnie nauczę cię.-Powiedział.-Tylko…-Urwał.

-Co tylko?-Domagałam się dokończenia zadania które zaczął.

-Tylko… Musisz się przebrać.-Powiedział.

-Dobra, ale w co?-Spytałam i popatrzyłam na swoją spódnicę.

-Nie to że nie jesteś ładnie ubrana. Czy coś… Ale musisz mieć spodnie.-Powiedział i popatrzył się na moje ubranie.

-Uznam to za komplement. Pójdziesz ze mną do szkoły?-Spytałam.

-Bo to jest komplement. I też muszę iść do szkoły. Zanieść papiery.

-To chodźmy.

Podeszłam do drzwi, Brandon otworzył je przed mną wziął czarny płaszcz z wieszaka i zamkną za nami drzwi. Szliśmy w ze zupełnej ciszy. Dotarliśmy do furtki, otworzyłam ją i weszłam na teren szkoły.

~*~

Weszłam do pokoju i założyłam leginsy, t-shirt i bluzę. Zawiązałam trampki i wyszłam z pokoju, Klary nie było. Schodziłam ze schodów. Szybko zbiegłam po schodach. Na parterze przy nich czekał na mnie Brandon z uśmiechem na twarzy.

-No to idziemy.-Powiedział i szedł w kierunku drzwi wejściowych. Poszłam za nim.-Umiesz już latać na miotle?-Zapytał.

-Nie.-Przyznałam.

-Trudno, polecimy na jednej.

Nie wiem czemu ale ufam Brandonowi. Wyszliśmy przez drzwi, a w jego rękach pojawiła się miotła.

-Chodź.-Powiedział i przesuną się. Usiadł, a ja usiadłam z nim.-Trzymaj się mocno. Evellie.

Miotła oderwała się od ziemi i pofrunęła wraz ze mną i Brandonem. Przytuliłam się do niego pleców. Mam nadzieję że nic sobie nie wyobrazi. Widok ziemi i lasu pod nami przeraził mnie. Nie wiem ile trwała podróż na miotle, może dwadzieścia minut, a może piętnaście. Wylądowaliśmy na ziemi. Nareszcie. Zeszłam z miotły, a mój towarzysz powiedział coś i miotła zniknęła. Znajdowaliśmy się na polanie, dookoła kwitły kolorowe kwiaty. Powietrze pachniało jak po burzy. Drzewa liściaste pomieszane z iglastymi tworzyły mur w oku polany.

-Uważaj zaraz się zacznie.-Powiedział Brandon.

-Co się zacznie? I czym mam walczyć?-Zapytałam.

-Zacznie się…-Usłyszałam głośny ryk który wychodził z głębi lasu.-Smoki się obudziły. Walczyć będziesz tym. Sooulan.-Wypowiedział, a w jego ręku  znalazły się dwie kuszę.

-Mam strzelać do smoków z kuszy?-Zapytałam.

-Tak. Wiesz nie ma innego sposobu. Chyba że czarami. Teraz trzeba poczekać aż któryś się napatoczy.

Nie zwróciłam wcześniej uwagi że jest ode mną wyższy. Raczej u mnie w szkolenie było wyższych ode mnie. No może z dwóch chłopaków było. Brandon musi mieć przynajmniej metr dziewięćdziesiąt. Chłopak rozłożył swoją pelerynę na trawię i położył się na niej, zostawiając trochę miejsca mi. Usiadłam obok.

-Umiesz strzelać z kuszy?-Zapytał, przerywając ciszę.

-Tak.-Powiedziałam. Wzięłam kuszę która leżała obok mnie. Szybkim ruchem odblokowałam strzałę i wystrzeliłam w środek pienia.

-Wow. Kto cię tego nauczył?-Zapytał zdziwiony.

-Z tatą jeździłam na polowania jak byłam mała.-Powiedziałam.

-Wow.-Powiedział i zapadła cisza… Nie zręczna cisza.

Patrzyłam się w niebo. Niebieskie i bez chmurne. Coś wdarło się na polane to był smok. Zioną ogniem. Chwyciłam kuszę i wymierzyłam w serce potwora. Smok nie był duży, miał czarne paski po obu stronach. Łuski błyszczały na złoto. Strzała z kuszy wystrzeliła z mojej kuszy trafiając w jego serce. Z jego gardła wydobył się wrzask. Smok jeszcze stał wzięłam drugą strzałę i wystrzeliłam w jego serce. Smok upadł bezwładnie. Brandon patrzył na mnie z zachwytem. Jego usta otworzyły się.

-Wow-Wydobyło się z jego otwartych ust.

-Teraz ty strzelasz.-Powiedziałam podając mu kuszę i dwie strzały.

-Nie musimy już. Zabiłaś ostatniego smoka. I dobrze cholerstwo strasznie irytuje.-Powiedział z podziwem. Uśmiechnęłam się do niego.-Chodź idziemy do szkoły…

Mam nadzieję że się podoba. Jeśli chcecie się o coś zapytać zapraszam do specjalnej zakładki ‘’Jakieś Pytania’’.